Pere Borrell del Caso  "Escaping Criticism" (Eleştirel Kaçış) tablosunu, 1874 yılında yapmış  ve gerçekçilik ile yanılsamanın mükemmel bir sentezini ortaya çıkarmıştır. Bu eser, sanat tarihinin derinliklerinden günümüzün modern izleyicisine kadar geniş bir yelpazede hayranlık uyandıran eserlerden biridir. Dikkatle incelendiğinde hem teknik hem de sanatsal açıdan  Borrell del Caso'nun ustalığını ve eserin altında yatan derin anlamları keşfetme fırsatını sunar.
Ressam Escaping Criticism tablosunda, "trompe-l'œil" tekniğini başarılıyla uygulamıştır. Trompe-l'œil, Fransızca'da "gözü aldatmak" anlamına gelir ve resimde izleyiciyi üç boyutlu bir objeye bakıyormuş gibi hissettiren bir teknik olarak tanımlanır. Borrell del Caso, bu teknikteki ustalığını sergileyerek izleyicinin dikkatini çeken ve onları kandıran bir kompozisyon yaratmıştır. Tablo, çerçeveden dışarı çıkmaya çalışan genç bir çocuğu tasvir eder. Çocuğun elleri ve ayağı, çerçevenin ötesine uzanarak, adeta tabloyu aşmaya çalışır ve izleyicide, figürün gerçekten kaçmaya çalıştığı izlenimini yaratır. Bu etkileyici illüzyon, Borrell del Caso'nun detaylara verdiği önemi ve figürün gerçekçiliğini vurgulayan ışık-gölge oyunlarını kullanma yeteneğini ortaya çıkarır.
"Escaping Criticism" sadece teknik bir başarı değil, aynı zamanda derin bir sanatsal ve eleştirel mesaj taşır. Tablonun adı bile, Borrell del Caso'nun sanat dünyasına ve belki de kendi sanatsal sürecine dair bir eleştiriyi ifade eder. Sanatçı, çocuğun çerçeveden kaçışını kullanarak, sanatı sınırlayan normlara ve eleştirilere karşı bir başkaldırıyı simgeler. Bu kaçış, sanatı özgürleştirme arzusunun ve eleştirinin sınırlarını aşma isteğinin bir yansımasıdır. İzleyici, çocuğun yüzündeki kararlılığı ve bedeninin hareketini izlerken, sanatçının yaratıcı özgürlüğüne olan tutkusu ve bu özgürlüğün korunması gerekliliği üzerine düşünmeye yönlendirilir.
Borrell del Caso'nun eseri, izleyici ile güçlü bir etkileşim kurar. Tablodaki figür, çerçevenin dışına çıkma çabasıyla izleyiciye doğrudan hitap eder ve onları eserin bir parçası haline getirir. Bu etkileşim, izleyiciyi sade bir gözlemci olmanın ötesine taşıyarak, sanatın ve eleştirinin  bir katılımcısı yapar. 

İzleyici, çocuğun kaçışına tanıklık ederken, aynı zamanda kendi sanatsal algılarını ve eleştirilerini de sorgulamaya başlar. Bu, Borrell del Caso'nun sanatın izleyenler üzerindeki etkisini ve  sınırlarının ne kadar esnetebileceğini keşfetme Arzusunun bir göstergesidir. "Escaping Criticism" tablosu, yanılsama ve gerçeklik arasındaki ince çizgide nasıl gezinebileceğini gösteren bir başyapıttır. Bu eser, teknik ustalığı, derin sanatsal mesajı ve izleyici ile kurduğu etkileşimle, sanat tarihinin önemli eserleri  arasında yerini almıştır.  Sadece 19. yüzyılın değil, aynı zamanda günümüz sanat dünyasının da eleştirel ve yaratıcı bakış açılarını şekillendirmeye devam eden bir ilham kaynağıdır. Bu tablo  sanatın ve  eleştirinin  nasıl algılandığı, sanatsal sınırların nasıl zorlanabileceği  yönünde,  yeniden düşünmek  için adeta bir davet sunar.