İtalyanların makarna yemeklerine olan tutkusu dillere destan ve sarsılmazdır. Neredeyse başka hiçbir ülke, İtalya’nın makarnayla olan bağları kadar köklü bir mutfak geleneğiyle anılmaz. Özellikle kuru makarnalar, hemen hemen her evde bulunur ve İtalyan mutfağının vazgeçilmez bir parçasını oluşturur.

Gerçek İtalyan makarnası, katı kurallara göre sadece durum buğdayı irmiği (Semola di Grano Duro) ve sudan yapılır. Bu kalite standartları, makarnanın pişirme sırasında kıvamını korumasını ve mükemmel "al dente" dokusuna sahip olmasını sağlar. İtalyan mutfağı için bu özellik vazgeçilmezdir.

Makarnanın doğru pişirilmesi de büyük önem taşır. Makarna, su fokur fokur kaynadıktan sonra tencereye ilave edilmelidir. İdeal pişirme oranı için her 100 gram makarnaya 10 gram tuz ve 1 litre su kullanılması tavsiye edilir. Kişi başına ise iştaha ve yemeğe göre yaklaşık 65 ila 100 gram makarna hesaplanmalıdır.

Peki, makarna nereden geliyor? Kökenine dair birçok teori var. Bazıları, Marco Polo’nun 13. yüzyılda makarnayı Çin’den İtalya’ya getirdiğini iddia eder. Ancak, tarihi bulgular İtalyanların bu dönemden çok daha önce makarna ürettiklerini ve tükettiklerini gösteriyor. Arkeologlar, M.Ö. 4. yüzyıla tarihlenen Etrüsk mezarlarında makarna yapımına dair ipuçları bulmuşlardır. Bir başka hikâyeye göre ise, Orta Çağ’da Araplar, dayanıklı olduğu için seyahatlerde tercih edilen kuru makarnayı Sicilya’ya getirmişlerdir.

Kuru makarnalar, genellikle net ağırlık, üretici, makarna çeşidi ve şeklinin adı gibi bilgilerin bulunduğu mühürlü paketlerde satılır. Şekil ve boyut çeşitliliği etkileyicidir: İnce, uzun spagettilerden kısa, kıvrımlı fusillilere veya kelebek şeklindeki farfallelere kadar her çeşidin kendine özgü bir karakteri vardır ve farklı soslar ve yemekler için uygundur.

Bu mükemmel uyumu yakalama tutkusu ve makarna şekillerinin çeşitliliğine olan sevgi, İtalyan makarna geleneğini, İtalya sınırlarının çok ötesinde değer gören önemli bir kültürel miras haline getiriyor.